Chapter 5: Fraser Island

Aangekomen bij het hostel in Harvey Bay viel het me op dat het er ietwat achterstallig uitzag. De man die ik sprak bij Byron Bay verzekerde me dat het een mooi hostel was, waar je een kamer met zijn tweeen deelde en waarin er in één complex 4 kamers waren. Hij verzekerde me dat er een garage was met veiligheidscamera's, zodat ik mijn auto zonder zorgen voor 3 dagen achter kon laten.... Geen garage te bekennen, laat staan veiligheids camera's. Voor deze keer krijgt hij het voordeel van de twijfel. Ik stapte naar binnen om me in te checken. Ik kreeg een kamer die ik deelde met twee anderen. Oke misschien verstond ik hem verkeerd, je deelt dus een kamer met twee personen. Weer voordeel van de twijfel. Eenmaal binnen, was het complex inderdaad groot en aardig 'luxe'. 1,2,3,4,5,6 kamers... een kamer waarin 6 personen sliepen. 'Misschien was de verkoper net nieuw of had hij een ander hostel in gedachte?' Never mind, ik ben hier toch maar twee nachten. Om vier uur scherp begon de uitleg over de reis, tevens ontmoette ik de groep waarmee ik zou reizen. Fijn er waren Nederlanders, Jesse en Koen, twee toffe gasten. De inlichting begon. We werden afgezet in het dorpje om boodschappen en alcohol te halen. Drie Iersche meiden, Jesse, Koen en ik deden gezamenlijk boodschappen voor de BBQ (avond eten) op Fraser Island. Samen met een Franse Belg waren wij de enige die geen alcohol kocht voor deze trip. Wat voor trip zou dit worden? Ik ben benieuwd. Na een redelijke nachtrust te hebben gehad, begon de reis naar Fraser Island. We vertrokken 06:00. Drie dagen later zouden we 15:00 weer terug zijn. We gingen met vier 4WD richting het eiland. Fraser Island is een eiland dat geheel en alleen bestaat uit zand. Ik zat in de auto met 4 Duitsers, 1 Australier en de tour gids. Voorin zat een Duitse vrouw van mijn leeftijd, ze had last van autoziekte, dus ze moest wel voorin zitten. Achterin de auto zat ik met de drie Duitse meiden (18 jaar) en een Australier (21). De Australier, wiens naam ik nog steeds niet weet, was een football player. Hij speelde topsport voor een team uit Sydney. Hij had nu een week vrij gehad en sloot dit af met Fraser Island. Eigenlijk was hij van plan om alleen maar alcohol te drinken. Vol trots liet hij zijn rum, wodka en blikjes bier zien. De 18-jarige Duitsers hebben mij uitgelegd waarom er zoveel Duitsers in Australie zijn. Blijkbaar gaan heel veel Duitse jongeren, na hun middelbare school naar Australie of Canada om te backpacken. Het is een soort van traditie en dat is de rede waarom ze hier zijn. Eenmaal op de ferry, richting het eiland, herenigde ik me weer met Koen en Jesse. Jesse was full-time aan het werk in Nederland, maar had 4 maanden vrij kunnen krijgen en Koen was bezig met zijn studie Psychologie. Je kunt je voorstellen dat ik het goed kon vinden met Koen. Daar zag ik het zanderige eiland al! Wat een mooi en appart gezicht. Je zag overal zand en hier en daar zag je bomen en groen gras door het zand heen komen.
Eenmaal op het eiland begon de beweegelijke en 'bumpy' rit. De tour guide vroeg of ik wilde rijden, maar ik sloeg zijn aanbod vriendelijk af. Ik was de enige in de auto die kon rijden, maar ik wilde niet. Misschien een gekke gedachte, maar ik wilde niet verantwoordelijk zijn voor 7 mensen in een auto op een zanderige weg. Vooral niet omdat ik mijn pillen al een tijdje niet heb ingenomen (sorry mama). Daarnaast genoot ik enorm van de reis en van het vrijelijk foto's nemen. 'Oke, wie heeft er muziek bij zich? Die kan hem aan mijn radio aansluiten.' riep Jack, de gids. De Duitse dames waren de enige die muziek bij zich hadden. De Australische kerel had voor alle drie een bijnaam bedacht: Dj sneaky (ze was geheimzinnig), Dj coockie (at veel.... ja, coockies) en Dj maybe (had misschien muziek bij zich). Op dat moment brak mijn hart en kon ik wel huilen. De muziek die gedraaid werd, was vooral 'party' muziek of hits van de top 40. Aangezien ik niet veel nummers kende (eigenlijk maar 1) vroegen ze waar ik vandaan kwam. Ze stonden versteld dat ik er geen een kende, terwijl ik versteld stond dat zij juist alle nummers woord voor woord konden nazingen. Het was bizar, de teksten die door de luidsprekers heen galmde, en de meiden en de jongeman die het nazongen. De teksten gingen over enkele dingen, samengevat in één ding, namelijk zonde. Overspel, seks, dronkenschap, drank, feest, uiterlijk, vrouwen, eigen baas... enz. : 'We can do whatever we want, because it is our time.' Een verdriet overviel me, ik dacht aan de jongeren in Nederland. Er was geen ruimte voor God in hun gedachte. Wat een contrast met enkele dagen daarvoor in Brisbane. Ik vroeg me af wat God mij hierin wil laten zien. Het contrast tussen de twee werelden? De verantwoordelijkheid die wij als christen hebben om te getuige van Zijn genade? Het kon me niet loslaten en die nacht op Fraser Island droomde ik over een 'goddeloos' Rotterdam (1e nacht op het eiland). Ik besloot om me vooral te richten op de natuur en om de sfeer van de groep, voor zover mogelijk, naast me neer te leggen. Ik moet zeggen dat de natuur echt heel mooi was. We reden langs verschillende meertjes en bij één meertje waar we stopte was het zand spierwit. De gids vertelde dat je met dit zand je haar kan wassen en je tanden kan poetsen. Met een enthousiasme van een klein kind sprong ik het meer in en waste mijn haar met het spierwitte zand. Naast mij stond Koen zijn tanden te poetsen met het zand. Respect, mij ging dat net iets te ver. Onderweg terug naar de auto zag ik ook een mooi reptiel (soort hagedis) langs de zijkant van het voetpad. Op het moment dat ik een foto wilde maken, liep er een meid naar toe, waardoor de reptiel wegliep. Helaas, volgende keer beter. Naarmate we dieper het eiland inreden kwamen we enorm dikke bomen tegen. Bomen die honderden jaren oud waren. De gids vertelde dat je vijf man nodig hebt om zo'n boom te kunnen omarmen (knuffelen). Wonderbaarlijk, op zo'n eiland! Hierna zijn we naar een soort van berg geweest (Indian Head), die uitzicht geeft over een groot gedeelte van het gebied en op de oceaan. Helaas waren de golven te onstuimig, waardoor we niet helder in de oceaan konden kijken. De gids vertelde dat als de oceaan rustiger is, dat je vanaf hier de witte haaien, dolfijnen en wellicht een walvis kan zien. Het water is namelijk over het algemeen erg helder. Ahhh... zo jammer dit! Ik had graag de witte haaien willen zien. Dolfijnen en wellicht een walvis ook natuurlijk, maar die had ik al eerder gezien (zei hij denegrerend). Ik hoop dat de volgende tourist iets meer geluk heeft dan ik. Op Fraser Island heb ik ook voor het eerst kangeroo vlees van de BBQ gehad. Het vlees was wel lekker, maar de nasmaak vond ik wat minder. Na het avondeten heb ik met wat meiden over het strand gewandeld. Dit was op de eerste avond. Wat een prachtige heldere lucht was er, met enorm veel twinkelende sterren! Het nadeel was dat de maan wel erg fel scheen. Op een gegeven moment wilde een groot gedeelte van de groep weer terug. Claudia zei dat de maan binnen aanzienbare tijd zijn licht wat meer zou dimmen, waardoor de hemel helderder zou zijn. Ondanks haar overtuigende verhaal bleef ik samen met haar achter en inderdaad de maan dimde haar licht, waardoor de sterren meer tot hun recht kwamen. Onder deze sterrenhemel heb ik een leuk gesprek gehad met Claudia, ze deelde mijn mening/idee, waardoor we vanaf dat moment meer met elkaar optrokken. Helaas heb ik in deze drie dagen geen Dingo (wilde hond) gezien. Dingo's zijn gevaarlijke honden die mensen kunnen aanvallen en opvreten. Overal staan boorden op het eiland dat je hiervoor moet oppassen. Eigenwijs als ik ben, pakte ik, op de tweede avond, een Dingo-stick (lange, dikke stok) en ging 's avonds alleen op pad. Ik ging naar het strand en heb daar een half uurtje gelopen. Ik wilde even alleen zijn, aangezien ik merkte dat ik werd beinvloed door de muziek, de sfeer en het gevloek. Ik ben geen Dingo tegengekomen, hoewel.... Ik was bijna terug bij het kamp, toen ik mijn behoefte ging doen op een heuveltje. Ik keek rond en was op mijn hoede, totdat ik wat geritsel hoorde. Mijn ogen keken in één ruk naar de plaats van het geritsel, mijn gedachte gingen maar een angstige richting op: 'Dingo?' Ik zag twee puntige dingen, wat leek op oren, boven het gras uitkomen. Zonder verder na te denken of te blijven wachten, rende ik zonder om te kijken als de malle terug naar het kamp. Eenmaal daar aangekomen, bleef ik even, afgezonderd, bij mijn eigen tent staan... puffend, hijgend en mijn hart in mijn keel. Al snel dacht ik: 'Was dat een Dingo of gewoon de wind, die twee blaadjes omhoog blies, die net op dat moment als twee spitsige oren leken?' Die gedachte stelde mij al gerust. Ik zat net in mijn tent of Koen kwam binnen. Ik vertelde hem het verhaal en vroeg of hij zin had om met mij te gaan om een stuk te wandelen. In eerste instantie wilde hij niet, maar nadat ik een andere jongen wist te motiveren, ging Koen mee. Op jacht naar Dingo's, maar helaas, naast de sporen van Dingo's bleven ze zelf uit. Op de derde dag gingen we weer naar het hostel. Op deze dag zijn we nog bij wat meertjes geweest en dat was het wel zo'n beetje. We hebben vooral veel in de auto gezeten. Je rijdt gemiddeld 60 km/u op het strand, waardoor het rijden wat langer de tijd inneemt. Daarnaast moesten we ook op de tijd letten ivm met eb en vloed. Eenmaal terug bij het hostel werd ik uitgenodigd om 's avonds mee te gaan om te stappen, maar dat aanbod heb ik vriendelijk afgewezen. Daar was ik met name blij mee toen er vier dames bij mij op de kamer waren die aan het praten waren over seks. Zij gingen wel stappen en zij berekende hun kansen voor vanavond. Het is werkelijk ongelooflijk, die meiden waren tussen de 18 en 22.... Een meisje die had iets van 4 maanden geen seks gehad en er werd op gereageerd van 'Sta je al zolang droog? Vanavond dan...' Uhh, excuse me... Why are you talking like that about sex? Isn't it sacred or special for you?' maar nee... de tijden zijn veranderd en ik moet maar onder de steen vandaan rollen en de wereld gaan ontdekken. Lieve meiden, en jongens uiteraard, is dan niets meer heilig voor jullie?