Chapter 2: Sydney

The Big City Sydney! Dat is de eerste stop die ik zal maken in Australie. Kwart over zes kwam ik aan op Sydney airport. Met in mijn achterhoofd de angstige verhalen over hoe moeilijk het wel niet is om Australie binnen te komen. Hoe zal ik reageren en wat moet ik doen? Net als de Zuid-Koreanen en de Japanners ook altijd doen besloot ik maar te glimlachen. Glimlachend liep ik naar de douane van Australie. Net op het moment dat ik mijn paspoort laat zien, kijkt de mevrouw achter de balie mij achterdochtig aan en haalt er een andere man van de douane bij. Misschien was het idee om te lachen toch niet zo subtiel.. Tegenwoordig moet je natuurlijk een serieus gezicht trekken voor een pasfoto, dus nu wisten ze zeker dat er iets niet in orde was. Ze wees naar de man die erbij kwam staan en vertelde me dat ik met hem mee moest lopen. Sjokkend liep ik achter hem aan, als een gebeten hond. We liepen naar een nog kleinere balie waarachter een andere vrouw zat. Heel vriendelijk werd ik door haar benaderd. Ze stelde me gerust door vragen te stellen zoals: 'Zo, hoe gaat het met meneer? Eerste keer hier in Australie en wat doe je hier, wat zijn je zaken? Hoe lang blijf je hier?' Al veel meer op mijn gemak antwoorde ik maar op alle vragen, want dat leek me het beste om te doen. De meneer met wie ik meegelopen was, had mijn paspoort in zijn handen en typte iets op het toetsenbord van de computer... Wat zal hij doen? Dacht ik bij mezelf.. Zijn het mijn medicijnen, is het die mes die ik mee had genomen óf heeft iemand drugs in mijn tas gedaan? Allerlei vragen spookte er door mijn hoofd, terwijl de aardige mevrouw achter de balie nog steeds aan het doorratellen was. 'Thank you, enjoy your stay in Australia'... De verademing. Ik mag door. Ik mag naar binnen. Ik keek hem vriendelijk aan en greep mijn paspoort uit zijn handen, alsof hij zich nog zou bedenken. Ik knikte naar de mevrouw en liep naar de bagage pick up, om mijn tas te pakken. Op zoek naar de taxi die mij zou ophalen in Sydney.. 'I am here for Work & Travel' zei ik tegen de medewerker van concierge. Hij wees naar achter en zei dat ik plaats mocht nemen. We werden opgehaald door een mevrouw die geen plezier had in haar werk. Ze keek nors en liep zonder enige pauze door. We werden begeleid naar een taxi dienst. Deze taxi dienst zou mij brengen naar het Wake Up! Hostel. Nadat de tassen waren ingeladen vroeg de taxi chaffeur aan mij of ik de voucher bij me had. 'Yes' zei ik, terwijl ik naar mijn tas greep wetende dat hij daar niet in lag. Ik was vergeten om mijn voucher thuis in Nederland uit te printen. 'Ships' hoe ga ik dit uitleggen? De taxi chaffeur sprong in de auto en reed weg, zonder zich enig moment af te vragen waar mijn voucher was. De eerst volgende halte 'Wake Up!' hostel. Ja, dat ben ik. Hij laadde mijn tas uit en wenste mij een fijne dag toe. Ik wenste hem hetzelfde toe. Oké, laat ik maar in checken. 'Sorry, you can't check in. You must come back around twelve o clock.' Wat, waarom? Dacht ik bij mezelf, ik was gesloopt.. In het vliegtuig heb ik geen enkel moment geslapen. Ik wilde even voor een paar uurtjes naar bed. Rond 7 uur 's ochtends struinde ik door Sydney heen (gelukkig mocht ik mijn backpack bij het hostel achterlaten). Ik liep richting China Town. Het leek wel een klein dorpje te midden van Sydney die bezet waren door door allerlei Chinezen. Je moest moeite doen om daar een klein beetje Engels te horen. Soms was ik de enige blanke die door een straat liep. Inplaats van dat de straat/gebouwen de bezienswaardigheden was, voelde ik mij soms als enige bezienswaardigheid. Het was boeiend om door China Town te lopen en de drukte te ervaren. Vlak hierna liep ik in een straat waar een kerk stond. Een Katholieke kerk en aangezien het zondag was, liepen er een aantal mensen naar binnen. Zal ik ook naar binnen gaan, het is immers zondag. De kerkdienst begon en de priester kwam binnen lopen. Er werden liederen gezongen en Bijbelstukken voorgelezen. Het was een normale kerkdienst, hoewel het echt Katholiek werd ingericht. Het was erg liturgisch, alles wat er werd gezegd tijdens de dienst stond op een papier dat je van te voren kreeg. Ik vond het eigenlijk erg mooi om zo'n dienst mee te maken. De priester die iets zei, waarop de gemeente reageerde. Het gevoel hebben om een deel te zijn van een dienst, het voelde gemeenschappelijk. De priester riep op een gegeven moment op om naar je buren te gaan en hen Gods vrede toe te wensen. Nadat ik bemoedigd werd door de kerkdienst ging ik door naar mijn hostel. Eenmaal aangekomen, mocht ik inchecken en was de kamer gereed om in te slapen. Ik zat in een kamer die gedeeld werd met zes mensen. Mettertijd dat ik de kaart in de deur deed en hem open deed, sloot ik hem direct. Er zat een vrouwelijk figuur op een bepaalde manier, waardoor ik mij afvroeg of ik goed zat. Nog een keer kijken op mijn kaart. Ja het staat er echt. Ik hervatte moed en stapte naar binnen. Na elkaar begroet te hebben, ging ik rustig mijn bed klaar maken. Eén voor één druppelde mijn kamergenoten naar binnen. Ik werd steeds onrustiger, want het waren alleen maar vrouwen. Ik ging naar beneden naar de balie en vroeg om een andere kamer, ze keken me raar aan en zeiden dat deze er helaas niet meer was. Ik moest het er maar mee doen. Ik ging maar snel naar bed, wachtend op de volgende dag.

2. De tweede dag:
Goedemorgen wereld. Dit is dan het begin van de tweede dag. Vandaag krijg ik een uitleg over Australie, een soort van welkom. Een orientatie dag waarin iets word uitgelegd over werken, informatie over bankzaken enz. Belangrijke dingen die we moeten weten dus, dacht ik.. We werden 's ochtends half 9 opgehaald door een mevrouw van Work and Travel. Ze leidde ons naar het hoofdgebouw waar we werden geloosd in een kleine ruimte. We waren met een groep van rond de dertig man. 'Howdy people, how are u doing...' So far, so good.... dacht ik bij mezelf, maar de tijd tikte voorbij... Wat ging de tijd langzaam, wanneer komen we op de belangrijke dingen? Wacht eens even.. we zijn al klaar. De belangrijke dingen bleven uit.. Het viel me op dat de organisatie zich meer richtte op de jongere generatie of iederegeval de jongeren die hielden van feesten en uitgaan. Ik was een van de oudere die daar zat en ook één van de rustige mensen. Het gespreksonderwerp dat er was onder de jongeren was er één van 'feesten, vreemdgaan, seksualiteit etc.' Niet echt mijn scene. Ik hoor het die vrouw van Work and Travel het nog zeggen met een brede glimlach en een vrolijke stem: 'For the party peoplee!!!' But....There is also a route for the people who like the quit...' zei ze weer met een stem alsof die mensen er niet aan toe doen. Gelukkig kregen deze mensen toch nog even een aantal sec. van haar tijd! Ze heeft deze groep mensen ieder geval genoemd, haar plicht is gedaan. Weer terug naar de party mensen dan maar... Ho eens.... hoor ik bij die mensen die van de stilte houden? Tjah... natuurlijk hou ik van stilte en rust, maar ik houd ook van de mooie natuur. Ach... ik sluit mijn ogen maar weer en luister naar de verdere inlichting... Zonde van mijn geld, zo'n organisatie. Opeens komt er een jonge gozer binnen lopen. ' Hellooo,, people, what do we like? Surfing, thats right!. Wat een intree. Ja, dat deed hjij goed. Aandacht van iedereen? Check. Vloekje hier en vloekje daar... maar ach, we houden toch allemaal van surfen? Dan pas ben je cool! Moet ik dat dus doen om erbij te horen? Want ja, surfen dan heb je vrijheid en zicht op heel veel mooie meisjes met bikini's en.... oke, het niveau is nu echt gedaald Waar is de exit? Ik moet weg hier.. Nee, nog even volhouden Arno.. zei een stemmetje. Lang leve de lol en de vrijheid!? Althans volgens de mensen van de organisatie. Ik ben benieuwd wat er nog komen gaat, de volgende dagen.

Ellie (W & T) zei dat ik op zoek moest gaan naar Travellers autobarn. Goed, check, ik heb een doel. Op weg naar de Travellers Autobarn, raakte ik de weg kwijt. Ik was de kant opgelopen die ik niet op moest. 'IMAX 3D, bekijk films op de grootste doeken van de wereld!' Stond er op een gebouw. Hmmm... Als een echte filmliefhebber moet ik deze kans natuurlijk wel grijpen! Mijn voeten bewogen zich voort, terwijl mijn ogen geplakt waren op het gebouw waarop IMAX 3D stond. Wat is dit? Mijn voeten bewogen de andere kant op. Ik keek weer recht voor uit en zie; Darling Harbour! Wat een prachtige haven. Zoals elke haven lagen er grote schepen. Het was toch wel wat frisjes hier bij Darling Harbour. Laten we wat fotos maken en doorlopen naar de Harbour Bridge. Vanaf de Harbour Bridge had ik een prachtig uitzicht op de Opera House. Mijn volgende locatie. Wat een magnifiek gebouw is het toch ook. Het park dat om de Opera House maakte het beeld compleet. Ik mocht heerlijk wat broodjes eten met kaas en jam in het park. Wat ging de middag toch snel, het was zo 5 uur, wat betekende dat ik maar weer eens naar bed moest gaan. Hier in Australie is het zo rond 6 uur al erg donker, dus heb je maar vrij weinig aan de avond.

3. De derde dag:
Vandaag de derde dag in Sydney, ging ik met een doel een stuk wandelen. Mijn doel was: 'Travellers Autobarn'. Met een goed gevoel en een map op zak, ging ik onderweg. Het duurde niet lang of ik had de Travellers Autobarn gevonden. Na een tijdje rond gekeken te hebben en met de verkoper gekletst te hebben, kwamen we uit op een Ford Falcon. Een grote station wagon die ik zeker kon gebruiken om in te overnachten. Top, ik wilde betalen, maar mijn bankrekening deed het niet. Mijn Nederlandse en mijn Australische rekening deden het beiden niet.. en nu? Ik wilde graag de volgende dag weg. Gelukkig kon ik al wat geld betalen via de creditcard. Hij zei kom morgen maar weer terug, ik zal zorgen dat je auto gereed staat. Het was nog vroeg in de middag en ik had alleen nog maar een ontbijtje op. Ik ging maar een beetje door de stad struinen. Sydney, een grote stad, maar niet een stad waar ik zou willen wonen. Met haar imposante gebouwen, vele werkzaamheden en mensen die kris kras over de stoep lopen. Het is druk hier. Er gaat geen kwartier voorbij of je hoort de politie, ambulance of brandweer. Dat viel me heel erg op van deze stad. Het constante lawaai die er is. Toevallig kwam ik een Mc Donald tegen, tussen alle eettenten die er stonden. Oud en vertrouwt ging ik daar een maaltijd verorberen. Volgens mij was dit een van de beste maaltijden (als je het zo zou kunnen noemen) die ik gehad heb.. Ik had erg trek en erge dorst. Eenmaal terug bij de hostel, had ik een nieuwe roommate. Jawel, het was een Canadeese jongeman. We waren al snel aan de praat geraakt. Hij had een gitaar meegenomen en we gingen samen gitaar spelen en bekende liedjes te 'zingen'. Het was een erg gezellig avond.

4. De vierde dag:
Vanmorgen was mijn laatste dag in het Wake Up! hostel. Ik ging mijn tas inpakken en opruimen, om vervolgens op pad te gaan om mijn auto op te halen! Ik had nog geen geld, dus ik had nog tijd te doden deze dag en nog een keer naar het stadscentrum van Sydney te gaan, zag ik zelf niet zitten. Ik had Sydney wel gezien ondertussen. Na het ontbijt wilde ik mijn backpack halen, toen ik Frauke tegen kwam. Een aardige jonge vrouw uit Nederland. Zij was voor de komende maand aan het reizen in Australie. Ze vroeg of ik zin had om met haar een stadswandeling te maken. Wel... eigenlijk niet, maar ach het is ook wel weer fijn om met iemand op te trekken en niet hoeft na te denken hoe je iets zegt. Dus daar gingen we dan, samen op pad door de stad heen. Zij met haar kleine rugzak en ik met mijn zware backpack. Dat was af en toe wel afzien, dus met een regelmatige pauze lukte het wel. Na de stadswandeling heb ik afscheid genomen van haar en ben ik naar mijn bank in Australie gegaan. Er was nog steeds geen geld en ook mijn Nederlandse rekening deed het niet. Ik snapte er niets van. Ik ben maar weer naar Travelers autobarn gelopen om te vertellen dat ik nog steeds geen geld kan opnemen, dus dat ik morgen maar weer terugkom. Dit was geen enkel probleem. Doe maar rustig aan, de auto gaat niet zomaar weg. Het was inmiddels al aan de late kant en het begon al donker te worden. Hoog tijd om te zoeken naar een hostel. In een zij straatje in Sydney kwam ik de hostel 'Backpackers' tegen. 'Wat een originele naam is dat toch' dacht ik bij mij zelf. Het was een spot goedkope hostel, gerund door een aantal Chinezen. Hoewel de kamer er niet uitzag en de veiligheid niet echt gewaardborgd was, heb ik een prima tijd gehad in het hostel. Er was gratis Wi-Fi en gratis ontbijt en dat heb je niet bij elke hostel. Ik kwam in een kamer die ik deelde met twee andere mannen. Al snel had ik contact met deze twee heren. Een iemand kwam hier voor fotografie seminars en werkte voor een blad dat ging over fotograferen. Hij was zelf ook professioneel fotografeur, hoe wel ik hem er niet zo zag uit zien. Van hem kreeg ik een biertje en ik mocht zijn deoderant hebben, aangezien hij weer terug naar huis ging. De andere man was een Japanner die in een korte tijd een 'wereldreis' aan het maken was. Hij was ook in Nederland geweest. Met hem heb ik ook een tijdje gepraat, dat was wel gezellig. Ik weet niet of hij me altijd begreep, maar hij lachte altijd en knikte vrolijk. Lachend zei hij dan 'Yeah, yeah, yeah'. Het is hoog tijd om mijn bedje op te zoeken.

5. De vijfde dag:
Vandaag is de dag! Ik ben jarig :D Vanmorgen ben ik eerst naar een kerk geweest. Er was een kerkdienst in een mooie Angelicaanse kerk. Ik mocht daar ook een boekje meenemen over het evangelie van Lucas. Hier in stond iets meer uitleg over de woorden die geschreven zijn en over de context waarin ze geschreven stonden. Na de kerkdienst checkte ik mijn bankgegevens, maar nee.. nog steeds geen geld binnen. 12:00 --> het geld was binnen! Ja, hop, naar Travellers Autobarn op mijn auto op te halen! Och wat een heerlijk gevoel om een auto te hebben, om te rijden en de vrijheid te voelen. 'Wijde wereld (Australie) here I come!'. Ik was net de straat uitgereden bij Travellers Autobarn toen mij opviel dat ik bijna geen benzine had, terwijl ik wel had afgesproken had dat ik gratis een volle tank zou krijgen. Zou ik terug gaan? Ik bedoel het is wel een lange straat die enorm druk is. Ik was bijna Sydney al uit zelfs. Nee, dacht ik bij mezelf, ik heb recht op die volle tank. Ik ben maar weer terug gereden naar Travellers Autobarn en het was geen probleem. De verkoper ging gelijk met mij mee en tankte voor mij. Nadat ik hem had afgezet bij Travellers Autobarn, begon mijn reis dan ook echt. Waar zal ik eens heen rijden? Ik wilde het liefst richting Melbourne. Ik had geen idee welke kant ik uit moest en ik had geen GPS. Ik reed dus maar gewoon wat. Gewoon het gevoel van op de weg te zijn, was al goed. Totdat ik New Castle op de boorden zag staan. Dat is totaal de andere kant uit. Bij de eerst volgende mogelijkheid heb ik mijn auto gekeerd en ben ik de tegenovergestelde richting uitgereden. Onderweg kwam ik een campeerplaats tegen, waar ik mijn auto neergezet heb en overnnacht heb. De campeerplaats was gewoon duurder dan de hostels waar ik geslapen heb. $40 dollar voor een nacht.. Het was eigenlijk van de zotte, maar ik moest ergens slapen, want het was al donker en in Australie wordt er gezegd dat je beter niet 's nachts kan rijden. Eenmaal op de kampeerplaats heb ik het biertje opgedronken en een sigaartje gerookt. Het was immers mijn verjaardag. Na een mooie heldere avond, mocht ik gaan slapen in de auto, de eerste nacht Slaap lekker wereld!